Meer, minder of slimmer?

Geschreven door gastauteur Mark Feenstra.

Het zal voor de meeste mensen geen nieuws zijn dat in veel beroepen de regeldruk is toegenomen. Zeker in de zorg is dit een “hot topic”. En met recht. Want hoewel ik echt wel geloof dat die regels er met een reden zijn, is het ook een feit dat het aantoonbaar voldoen aan de regels een administratieve last creëert. 

Tijdens wat achtergrondonderzoek voor deze blog liep ik tegen enkele cijfers aan die het hoofd doen duizelen. Er zijn ziekenhuizen die melden dat ze meer dan 3500 indicatoren aanleveren naar in totaal zo’n 200 instanties. Als ik dan ook lees dat het streven is om tegen het einde van dit jaar het aantal indicatoren met 25% terug te brengen, dan vraag ik me toch af of we ook niet aan het verzamelen zijn “omdat het kan”? 

Zo’n twee jaar terug sprak ik een collega die, uit frustratie met een nieuwe scannerapplicatie, had uitgerekend hoeveel die paar extra muisklikken van de nieuwe applicatie, impact hadden op de tijd die aan de patiënt besteed kon worden tijdens een spreekuur. En dus ook impact op het aantal patiënten dat geholpen kon worden. De exacte getallen weet ik niet meer, maar het ging om meerdere patiënten per jaar. Wat bijdroeg aan de frustratie was dat niet helemaal duidelijk was of iemand ooit nog wat met het gescande document ging doen. Maar ja, het moet nu eenmaal bewaard worden. Er waren regels die dat voorschreven.

Fast forward naar zo’n 18 maanden. Ik spreek diezelfde collega weer. Het blijkt dat er inmiddels een project is afgerond voor elektronische aanlevering van het desbetreffende document; het scannen van het document is nog maar zelden nodig. Sterker nog, er werd zelfs meer data aangeleverd dan in het document aanwezig waren. En hoewel die data nog wel door de arts gecontroleerd moet worden, was het nu met een paar muisklikken in het systeem als discrete waarden vastgelegd. Over die discrete waarden kon dan weer gerapporteerd worden. De ironie dat dit meer muisklikken waren dan bij de scannerapplicatie heb ik maar niet aangehaald. Ik begrijp ook wel dat deze muisklikken in zijn ogen wel bijdragen aan de zorg en die andere niet.

De vraag die ik wel stelde was of we die rapportages ook nodig hebben? Aangezien het bij het vorige gesprek niet helemaal duidelijk was wat er met het gescande document gebeurde, was ik daar nieuwsgierig naar. Hij antwoordde dat dit rapport onder andere gebruikt wordt voor aanleveringen aan die externe instanties.

Toen ik wegliep dacht ik: prachtig dat we weer een stukje papier hebben weg geautomatiseerd (meer). Ook vroeg ik me af of we de kans hadden gehad het gewoon niet te doen (minder). Zeker nu er een instantie is die om die informatie vraagt. Maar vooral ook welke rol wij als ICT hadden kunnen spelen om het end to end zo gemakkelijk mogelijk te maken. Van bron tot instantie digitaal zonder dat er een zorgprofessional zijn tijd aan moet besteden moet toch mogelijk zijn (slimmer)?Als ICTer ben ik niet opgeleid om de afweging te maken of automatiseringsprojecten nu bijdragen aan betere patiëntenzorg. Dat kan de zorgprofessional veel beter. Wat ik wel kan doen’, is bij elk project mijzelf afvragen: doen we dit om informatie “meer”, “minder” of juist “slimmer” beschikbaar te maken en ongeacht de uitkomst, hoe realiseren we dat met minder muisklikken? 

Deel deze post

Meer van dit

RawWorks en Interstellar zetten vol in op Microsoft Security door oprichting van nieuwe Security afdeling

Ivanti Workspace Control (RES Workspace) gaat end-of-life, wat betekent dit voor uw organisatie?

Play Video
Play Video
Play Video

Pop up

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.